Liefste,
Ik besef dat ik de laatste weken wat stiller ben geweest, meer op de achtergrond. Ik had het moeilijk, moeilijk met mezelf. Je weet dat ik enkele weken geleden eindelijk wat vakantie had gepland. Ik had er zo naar uit gekeken. Ik was al maanden op een hoog niveau aan het presteren en voelde me stilaan opgebrand. Hoog tijd voor wat rust, ik moest enkel nog die laatste weken eens helemaal voluit gaan, maar de meet was in zicht. Ik had plannen voor mijn vakantie: eindelijk meer tijd voor mijn hobby, er écht zijn voor het gezin, meer focus op gezonde eetgewoonten, enz. Maar dat langverwachte herstel verliep niet bepaald zoals gepland. Het kostte me moeite om de spanning, die ik al maanden had opgebouwd, los te laten. Ik voelde dat echt in mijn lijf. De hele week voelde ik me niet echt fit, ik bruiste niet van energie, gezwollen klieren, enz. Mijn lichaam was duidelijk in overdrive gegaan en had nood aan rust. Mentaal verliep het gelijkaardig. Ik zat niet helemaal goed in mijn vel, betrapte mezelf vaak op piekeren over het werk, en kon niet vol genieten van dingen waar ik me normaal enorm kan door opladen. Ik deed nochtans mijn best.
Toen ik op maandag terug aan het werk ging, voelde ik me helemaal niet zoals ik had gehoopt. Ik maakte me zorgen en besefte dat het anders moest. Want waar komt de druk, die ik al zo lang voel, eigenlijk vandaan? In de eerste plaats toch van mezelf. Er zijn veel dingen die ik wil realiseren in de verschillende rollen in mijn leven, en liefst ook nog eens zo snel mogelijk. Maar als ik eerlijk ben met mezelf dan is er niemand die zegt dat ik dat moét doen, ik leg zelf de lat zo hoog. Dat besef kwam er ineens plots heel hard. Ik ben dan ook een aantal bewuste keuzes gaan maken. Focus op de dingen die mij energie geven: kiezen om zoveel mogelijk samen te werken met mensen waar ik me goed bij voel. Keuzes maken in het werk dat ik doe. Beter checken of wat ik denk dat men van mij verwacht wel effectief de verwachting is. En dat bleek niet altijd zo te zijn, wat snel tot oplossingen leidde. Daarnaast heb ik mezelf beloofd om opnieuw beter voor mezelf te zorgen: af en toe eens zondigen, maar overwegend gezonde eet- en leefgewoonten. Vaste momenten met het gezin afspreken om me op mijn hobby te kunnen richten. Zorgen voor een vast slaappatroon. Bewuste adempauzes in mijn werkdag inlassen om mijn spanningsniveau te resetten. Doelen stellen op sociaal vlak.
Wel, ik moet zeggen dat ik me ondertussen al stukken beter voel. Ik werk terug op een hoog tempo, maar met respect voor mijn fysieke en mentale grenzen én met bewuste rustmomenten ingebouwd. Ik voel mezelf stilaan terug in balans komen, die mooie balans tussen presteren én genieten. Hard knallen, maar evengoed afgewisseld met een paar uur lui op de zetel liggen. Zo doen topsporters dat toch ook? Omdat ze weten dat de boog niet altijd gespannen kan staan.
En weet je, de laatste dagen houd ik soms eens halt om gewoon naar de lucht te kijken en de natuur te ruiken en te horen. En dan voel ik binnenin een klein beetje ontroering op komen en meen ik zelfs hier en daar kleine tekenen van een nakende lente op te merken. En dat tovert een glimlach op mijn gezicht.
Zorg goed voor jezelf liefste, presteer én geniet. En we horen elkaar snel weer terug.
